John 8

ស្ដ្រីផិតក្បត់ដែលគេចាប់បាន

1រីឯ​ព្រះ​យេស៊ូ​ក៏​យាងទៅ​ភ្នំ​ដើម​អូលីវ 2លុះព្រលឹម​ឡើង​ព្រះអង្គ​យាងចូល​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ​ម្ដងទៀត​ហើយ​បណ្ដាជន​ទាំងអស់​ក៏​មក​ឯ​ព្រះអង្គ​ដូច្នេះ​ព្រះអង្គ​ក៏​អង្គុយចុះ​ហើយ​បង្រៀន​ពួកគេ។ 3ពេលនោះពួក​គ្រូវិន័យ​និង​ពួក​អ្នកខាង​គណៈ​ផារិស៊ី​នាំ​ស្ត្រី​ម្នាក់​ដែល​គេ​ទាន់​កំពុង​ផិតក្បត់​មក​ពេល​ឲ្យ​នាង​ឈរ​នៅ​កណ្ដាល​ជំនុំ​ហើយ 4ក៏ទូល​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«លោក​គ្រូ​ពួកគេ​ចាប់​បាន​ស្ត្រី​ម្នាក់​នេះ​នៅពេល​នាង​កំពុង​ផិតក្បត់ 5ហើយលោក​ម៉ូសេ​បាន​បង្គាប់​យើង​នៅក្នុង​គម្ពីរវិន័យ​ឲ្យ​គប់​ស្ត្រី​បែបនេះ​នឹង​ដុំថ្ម​ដូច្នេះ​តើ​លោក​ថា​យ៉ាងដូចម្ដេច​ដែរ?»។ 6ពួកគេនិយាយ​ដូច្នេះ​ដោយ​ល្បងល​ព្រះអង្គ​ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​រឿង​ចោទប្រកាន់​ព្រះអង្គ​ប៉ុន្តែ​ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​អោន​សរសេរ​នៅលើ​ដី​ដោយ​ម្រាមដៃ 7នៅពេលពួកគេ​ចេះតែ​ទទូច​សួរ​ព្រះអង្គ​នោះ​ព្រះអង្គ​ក៏​ងើបឡើង​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«នៅក្នុង​ចំណោម​អ្នករាល់គ្នា​អ្នក​ណា​គ្មាន​បាប​សោះ​ចូរ​ឲ្យ​អ្នកនោះ​គប់​នាង​នឹង​ដុំថ្ម​មុន​គេ​ចុះ!» 8បន្ទាប់មកព្រះអង្គ​ក៏​អោន​សរសេរ​នៅលើ​ដី​ម្ដងទៀត។ 9ពេលពួកគេ​ឮ​ដូច្នេះ​ក៏​ថយ​ចេញ​ម្នាក់​ម្ដង​ៗ​ចាប់​ពី​មនុស្ស​ចាស់​ជាងគេ​រហូត​នៅសល់​តែ​ព្រះយេស៊ូ​និង​ស្ត្រី​ម្នាក់​នោះ។ 10ព្រះយេស៊ូ​ក៏​ងើបឡើង​ហើយ​មានបន្ទូល​ទៅ​នាង​ថា៖ ​«នាង​អើយ​តើ​ពួកគេ​នៅ​ឯណា? ​តើ​គ្មាន​អ្នកណា​ដាក់ទោស​នាង​ទេ​ឬ?» 11នាងទូល​ថា៖ ​«គ្មាន​ទេ​លោក​ម្ចាស់!» ​ព្រះ​យេស៊ូ​ក៏​មានបន្ទូល​ទៅ​នាង​ថា៖ ​«ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ដាក់ទោស​នាង​ដែរ​ចូរ​ទៅ​ចុះ​ប៉ុន្ដែ​ចាប់ពី​ពេលនេះ​តទៅ​ចូរ​កុំ​ប្រព្រឹត្តិ​បាប​ទៀត»។

ព្រះយេស៊ូជា​ពន្លឺ​នៃ​លោកិយ​

12ព្រះ​យេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​បណ្ដាជន​ជា​ថ្មីទៀត​ថា៖ ​«ខ្ញុំ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​លោកិយ​អ្នក​ណា​មក​តាម​ខ្ញុំ​អ្នកនោះ​មិន​ដើរ​ក្នុង​សេចក្ដីងងឹត​ឡើយ​គឺ​មាន​ពន្លឺ​នៃ​ជីវិត​វិញ»។ 13ពួកអ្នកខាង​គណៈ​ផារិស៊ី​ទូល​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«អ្នក​កំពុង​ធ្វើបន្ទាល់​អំពី​ខ្លួនឯង​ហើយ​សេចក្ដី​បន្ទាល់​របស់​អ្នក​មិន​ពិត​ទេ»។ 14ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ឆ្លើយ​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«ទោះបី​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើបន្ទាល់​អំពី​ខ្លួនខ្ញុំ​ក៏​ដោយ​ក៏​សេចក្ដី​បន្ទាល់​របស់​ខ្ញុំ​ជា​ការពិត​ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​ខ្ញុំ​មក​ពីណា​ហើយ​ទៅ​ណា​ផង​ប៉ុន្ដែ​អ្នករាល់គ្នា​វិញ​មិន​ដឹង​ថា​ខ្ញុំ​មក​ពីណា​ឬ​ទៅ​ណា​ទេ 15អ្នករាល់គ្នាវិនិច្ឆ័យ​តាម​បែប​សាច់ឈាម​ឯ​ខ្ញុំ​មិន​វិនិច្ឆ័យ​អ្នកណា​ម្នាក់​ឡើយ 16ផ្ទុយទៅវិញទោះ​បី​ខ្ញុំ​វិនិច្ឆ័យ​ក៏ដោយ​ក៏​ការ​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ខ្ញុំ​ពិត​ដែរ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​នៅ​តែម្នាក់ឯង​ទេ​គឺ​មាន​ខ្ញុំ​និង​ព្រះ​វរ​បិតា​ដែល​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យមក។ 17សូម្បីតែនៅក្នុង​គម្ពីរ​វិន័យ​របស់​អ្នករាល់គ្នា​ក៏​មាន​សេចក្ដីចែង​ទុក​មក​ដែរ​ថា​សេចក្ដី​បន្ទាល់​របស់​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​គឺ​ជា​សេចក្ដី​ពិត 18ដូច្នេះខ្ញុំ​ជា​អ្នក​ធ្វើបន្ទាល់​អំពី​ខ្លួនខ្ញុំ​រីឯ​ព្រះ​វរ​បិតា​ដែល​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យមក​ក៏​ធ្វើបន្ទាល់​អំពី​ខ្ញុំ​ដែរ»។ 19ពួកគេក៏​ទូល​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«តើ​ព្រះ​វរ​បិតា​របស់​អ្នក​នៅ​ឯណា?» ​ព្រះ​យេស៊ូ​ឆ្លើយ​ថា៖ ​«អ្នករាល់គ្នា​មិន​ស្គាល់​ខ្ញុំ​ទេ​ហើយ​ក៏​មិន​ស្គាល់​ព្រះ​វរ​បិតា​របស់​ខ្ញុំ​ដែរ​បើ​អ្នករាល់គ្នា​ស្គាល់​ខ្ញុំ​នោះ​អ្នករាល់គ្នា​ក៏​បាន​ស្គាល់​ព្រះ​វរ​បិតា​របស់​ខ្ញុំ​ដែរ»។ 20ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​នៅពេល​កំពុង​បង្រៀន​នៅក្បែរ​ហិប​តង្វាយ​នៅក្នុង​ព្រះ​វិហារ​ប៉ុន្តែ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ចាប់​ព្រះអង្គ​ទេ​ព្រោះ​មិនទាន់​ដល់​ពេល​វេលា​របស់​ព្រះអង្គ​នៅឡើយ។

ព្រះយេស៊ូប្រាប់​អំពីការ​ចាកចេញ​របស់ព្រះអង្គ

21ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ម្ដងទៀត​ថា៖ ​«ខ្ញុំ​ត្រូវ​ចាក​ចេញទៅ​ហើយ​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​តាមរក​ខ្ញុំ​ប៉ុន្តែ​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​បាប​របស់​ខ្លួន។ ​កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​ទៅ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​អាច​ទៅ​បាន​ទេ»។ 22ដូច្នេះពួក​ជនជាតិ​យូដា​ក៏​និយាយ​គ្នា​ថា៖ ​«តើ​គាត់​នឹង​សម្លាប់​ខ្លួន​ឬ​បានជា​គាត់​និយាយ​ដូច្នេះ​ថា​កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​ទៅ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​អាច​ទៅ​បាន​ទេ?» 23ព្រះអង្គមានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«អ្នករាល់គ្នា​មក​ពី​ស្ថាន​ក្រោម​ឯ​ខ្ញុំ​វិញ​ខ្ញុំ​មក​ពី​ស្ថាន​លើ​អ្នករាល់គ្នា​កើត​ពី​លោកិយ​នេះ​ឯ​ខ្ញុំ​វិញ​ខ្ញុំ​មិន​កើត​ពី​លោកិយ​នេះ​ទេ 24ដូច្នេះហើយ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ថា​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​ស្លាប់​ក្នុង​បាប​របស់​ខ្លួន​ព្រោះ​បើ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​ជឿ​ថា​ខ្ញុំ​ជា​ព្រះ​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​ស្លាប់​ក្នុង​បាប​របស់​ខ្លួន»។ 25ពួកគេក៏​ទូល​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«តើ​អ្នក​ជា​នរណា?» ​ព្រះ​យេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​តាំងពី​ដំបូង​ហើយ​ថា​ខ្ញុំ​ជា​នរណា 26ខ្ញុំមាន​សេចក្ដី​ជាច្រើន​ត្រូវ​និយាយ​ហើយ​ត្រូវ​ដាក់ទោស​អ្នករាល់គ្នា​ប៉ុន្តែ​ព្រះជាម្ចាស់​ដែល​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យមក​ព្រះអង្គ​ពិតត្រង់​ហើយ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​មនុស្ស​លោក​អំពី​សេចក្ដី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឮ​ពី​ព្រះអង្គ»។ 27ពួកគេមិន​យល់​ថា​ព្រះអង្គ​កំពុង​មានបន្ទូល​ប្រាប់​ពួកគេ​អំពី​ព្រះ​វរ​បិតា​ទេ។ 28ដូច្នេះព្រះ​យេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«ពេល​អ្នករាល់គ្នា​លើក​កូន​មនុស្ស​ឡើង​នោះ​ទើប​អ្នករាល់គ្នា​ដឹង​ថា​ជា​ខ្ញុំ​នេះ​ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​ធ្វើ​អ្វី​ដោយ​ខ្លួនខ្ញុំ​ទេ​គឺ​ខ្ញុំ​និយាយ​សេចក្ដី​ទាំងនេះ​តាមតែ​ព្រះ​វរ​បិតា​បាន​បង្រៀន​ខ្ញុំ។ 29ព្រះអង្គដែល​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យមក​ព្រះអង្គ​គង់​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​មិន​ទុក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នៅម្នាក់ឯង​ឡើយ​ដ្បិត​ខ្ញុំ​តែង​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​គាប់​ព្រះឫទ័យ​ព្រះអង្គ»។

អ្នកដែល​ជា​សិស្ស​របស់ព្រះយេស៊ូ

30ពេល​ព្រះអង្គ​កំពុង​មានបន្ទូល​អំពី​សេចក្ដី​ទាំងនេះ​មនុស្ស​ជាច្រើន​បាន​ជឿ​លើ​ព្រះអង្គ។ 31ដូច្នេះព្រះ​យេស៊ូ​ក៏​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួក​ជនជាតិ​យូដា​ដែល​ជឿ​លើ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«បើ​អ្នករាល់គ្នា​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ពាក្យ​របស់​ខ្ញុំ​នោះ​អ្នករាល់គ្នា​ជា​សិស្ស​របស់​ខ្ញុំ​ពិត​ប្រាកដ 32ពេលនោះ​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​ស្គាល់​សេចក្ដីពិត​ហើយ​សេចក្ដីពិត​នឹង​ដោះ​អ្នករាល់គ្នា​ឲ្យ​មាន​សេរីភាព»។ 33ពួកគេទូលឆ្លើយ​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«យើង​ជា​កូនចៅ​របស់​លោក​អ័ប្រាហាំ​ហើយ​យើង​មិនដែល​ធ្វើជា​បាវបម្រើ​របស់​អ្នកណា​ទេ​ម្ដេចក៏​អ្នក​និយាយ​ថា​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​មាន​សេរីភាព​ដូច្នេះ?» 34ព្រះយេស៊ូ​ឆ្លើយ​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ជា​ពិត​ប្រាកដ​ថា​អ្នក​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្តិ​បាប​អ្នកនោះ​ជា​បាវបម្រើ​របស់​បាប 35ហើយបាវបម្រើ​មិន​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ជាប់​ជានិច្ច​ទេ​ឯ​កូនប្រុស​នឹង​នៅ​ជាប់​អស់កល្ប​ជានិច្ច។ 36ដូច្នេះបើ​ព្រះរាជបុត្រា​ដោះ​អ្នករាល់គ្នា​ឲ្យ​មាន​សេរីភាព​អ្នករាល់គ្នា​មុខជា​មាន​សេរីភាព​ពិត​ប្រាកដ 37ខ្ញុំដឹង​ហើយ​ថា​អ្នករាល់គ្នា​ជា​កូនចៅ​របស់​លោក​អ័ប្រាហាំ​ប៉ុន្តែ​អ្នករាល់គ្នា​រក​សម្លាប់​ខ្ញុំ​ព្រោះ​ពាក្យ​សំដី​របស់​ខ្ញុំ​មិន​នៅ​ក្នុង​ចិត្ដ​របស់​អ្នករាល់គ្នា​ទេ។ 38ខ្ញុំនិយាយ​សេចក្ដី​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​នៅក្នុង​ព្រះ​វត្តមាន​ព្រះ​វរ​បិតា​ដូច្នេះហើយ​អ្នករាល់គ្នា​ក៏​ធ្វើ​តាម​សេចក្ដី​ណា​ដែល​អ្នករាល់គ្នា​បាន​ឮ​ពី​ឪពុក​អ្នករាល់គ្នា​ដែរ»។ 39ពួកគេទូល​ឆ្លើយ​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«លោក​អ័ប្រាហាំ​ជា​ឪពុក​របស់​យើង» ​ព្រះ​យេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«បើ​អ្នករាល់គ្នា​ជា​កូនចៅ​របស់​លោក​អ័ប្រាហាំ​មែន​អ្នករាល់គ្នា​មុខជា​ធ្វើ​កិច្ចការ​របស់​លោក​អ័ប្រាហាំ 40ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ​អ្នករាល់គ្នា​រក​សម្លាប់​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​បាន​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​អំពី​សេចក្ដីពិត​ដែល​បាន​ឮ​ពី​ព្រះជាម្ចាស់​មក​លោក​អ័ប្រាហាំ​មិន​បាន​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ទេ 41ដូច្នេះអ្នករាល់គ្នា​កំពុង​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ឪពុក​របស់​អ្នករាល់គ្នា​បាន​ធ្វើ» ​ពួកគេ​ក៏​ទូល​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«យើង​មិន​បាន​កើត​មក​ពី​ការ​សាហាយស្មន់​ទេ​យើង​មាន​ឪពុក​តែ​មួយ​គឺ​ព្រះជាម្ចាស់» 42ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«បើ​ព្រះជាម្ចាស់​ជា​ឪពុក​របស់​អ្នករាល់គ្នា​មែន​អ្នករាល់គ្នា​មុខជា​ស្រលាញ់​ខ្ញុំ​មិនខាន​ដ្បិត​ខ្ញុំ​នៅទីនោះ​ខ្ញុំ​ចេញ​ពី​ព្រះជាម្ចាស់​មក​ខ្ញុំ​មិន​បាន​មក​ដោយ​ខ្លួនខ្ញុំ​ទេ​គឺ​ព្រះអង្គ​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យមក។ 43ហេតុអ្វីបានជា​អ្នករាល់គ្នា​មិន​យល់​ពាក្យ​សំដី​របស់​ខ្ញុំ? ​នេះ​មកពី​អ្នករាល់គ្នា​មិន​អាច​ស្ដាប់​ពាក្យ​របស់​ខ្ញុំ​បាន 44ហើយអ្នករាល់គ្នា​មាន​ឪពុក​ជា​អារក្ស​សាតាំង​អ្នករាល់គ្នា​ចូលចិត្ត​ធ្វើ​តាម​បំណង​ឪពុក​របស់​ខ្លួន​ដ្បិត​វា​ជា​អ្នក​សម្លាប់​មនុស្ស​តាំងពី​ដើម​មក​ហើយ​មិន​ឈរ​នៅក្នុង​សេចក្ដីពិត​ទេ​ព្រោះ​វា​គ្មាន​សេចក្ដីពិត​ក្នុង​ខ្លួន​ឡើយ។ ​ពេល​វា​និយាយ​កុហក​វា​និយាយ​ចេញពី​ចិត្ដ​របស់​វា​ដ្បិត​វា​ជា​មេ​កុហក​ហើយ​ជា​ឪពុក​នៃ​សេចក្ដី​កុហក 45ដូច្នេះដោយសារ​តែ​ខ្ញុំ​និយាយ​សេចក្ដីពិត​អ្នករាល់គ្នា​មិន​ជឿ​ខ្ញុំ 46តើក្នុង​ចំណោម​អ្នករាល់គ្នា​នរណា​អាច​បង្ហាញ​បាន​ដែរឬ​ទេ​ថា​ខ្ញុំ​នេះ​មាន​បាប? ​បើ​ខ្ញុំ​និយាយ​សេចក្ដីពិត​តើ​ហេតុអ្វី​បានជា​អ្នករាល់គ្នា​មិន​ជឿ​ខ្ញុំ? 47អ្នកណា​ដែល​កើត​មក​ពី​ព្រះជាម្ចាស់​អ្នកនោះ​ស្ដាប់​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​រីឯ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​បាន​កើត​មក​ពី​ព្រះជាម្ចាស់​ទេ​បានជា​អ្នករាល់គ្នា​មិន​ស្ដាប់​ដូច្នេះ»។

ព្រះយេស៊ូ និងលោកអ័ប្រាហាំ​

48ពួក​ជនជាតិ​យូដា​ទូល​ឆ្លើយ​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«តើ​យើង​និយាយ​មិន​ត្រូវ​ទេ​ឬ​អី​ថា​អ្នក​ជា​ជនជាតិ​សាម៉ារី​ហើយ​មាន​អារក្ស​ចូល?» 49ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​តប​ថា៖ ​«ខ្ញុំ​គ្មាន​អារក្ស​ចូល​ទេ​ផ្ទុយទៅវិញ​ខ្ញុំ​គោរព​ព្រះ​វរ​បិតា​របស់​ខ្ញុំ​ប៉ុន្តែ​អ្នករាល់គ្នា​បែរជា​ប្រមាថ​ខ្ញុំ​ទៅវិញ។ 50ខ្ញុំមិន​ស្វែងរក​សិរី​រុងរឿង​សម្រាប់​ខ្លួនខ្ញុំ​ទេ​មាន​ព្រះ​មួយ​អង្គ​កំពុង​ស្វែងរក​ហើយ​កំពុង​ជំនុំ​ជម្រះ 51ដូច្នេះខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ជា​ពិត​ប្រាកដ​ថា​បើ​អ្នកណា​កាន់តាម​ពាក្យ​របស់​ខ្ញុំ​អ្នកនោះ​នឹង​មិន​ជួប​សេចក្ដី​ស្លាប់​ឡើយ»។ 52ពួកជនជាតិ​យូដា​ក៏​ទូល​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«ឥឡូវនេះ​យើង​ដឹង​ថា​អ្នក​មាន​អារក្ស​ចូល​មែន​ហើយ។ ​លោក​អ័ប្រាហាំ​និង​ពួក​អ្នកនាំព្រះបន្ទូល​បាន​ស្លាប់​ទៅហើយ​ប៉ុន្ដែ​អ្នក​បែរជា​និយាយ​ថា​បើ​អ្នកណា​កាន់តាម​ពាក្យ​សំដី​របស់​អ្នក​អ្នកនោះ​នឹង​មិន​ស្គាល់​សេចក្ដីស្លាប់​ទៀត​ឡើយ។ 53តើអ្នក​ធំ​ជាង​លោក​អ័ប្រាហាំ​ជា​ដូនតា​របស់​យើង​និង​ពួក​អ្នកនាំព្រះបន្ទូល​ដែល​បាន​ស្លាប់​ទៅហើយ​នោះ​ឬ? ​តើ​អ្នក​តាំង​ខ្លួន​ជា​នរណា? 54ព្រះយេស៊ូ​ឆ្លើយ​ថា៖ ​«បើ​ខ្ញុំ​តម្កើង​ខ្លួនខ្ញុំ​សិរី​រុងរឿង​របស់​ខ្ញុំ​ឥត​ប្រយោជន៍​ទេ​គឺ​ព្រះ​វរ​បិតា​របស់​ខ្ញុំ​ទេ​ដែល​លើកតម្កើង​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​នោះ​ហើយ​ដែល​អ្នករាល់គ្នា​និយាយ​ថា​ជា​ព្រះ​របស់​យើង 55ប៉ុន្ដែអ្នករាល់គ្នា​មិន​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​ទេ​រីឯ​ខ្ញុំ​ខ្ញុំ​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​បើ​ខ្ញុំ​និយាយ​ថា​ខ្ញុំ​មិន​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រលប់ជា​អ្នក​កុហក​ដូច​អ្នករាល់គ្នា​ដែរ​ប៉ុន្ដែ​ខ្ញុំ​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​ពិតមែន​ហើយ​កាន់តាម​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះអង្គ​ទៀត។ 56រីឯលោក​អ័ប្រាហាំ​ដែល​ជា​ដូនតា​របស់​អ្នករាល់គ្នា​បាន​ត្រេកអរ​ដោយ​ឃើញ​គ្រា​របស់​ខ្ញុំ​ឥឡូវនេះ​គាត់​បាន​ឃើញ​មែន​ហើយ​មាន​ចិត្តរីករាយ​ណាស់» 57ពេលនោះពួក​ជនជាតិ​យូដា​ទូល​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«អ្នក​មាន​អាយុ​មិន​ដល់​ហាសិប​ឆ្នាំ​ផង​តើ​អ្នក​បាន​ឃើញ​លោក​អ័ប្រាហាំ​ហើយ​ឬ?» 58ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ជា​ពិត​ប្រាកដ​ថា​មុន​លោក​អ័ប្រាហាំ​កើត​មក​នោះ​មាន​ខ្ញុំ​រួចទៅហើយ»។ 59ដូច្នេះពួកគេ​ក៏​រើស​ដុំ​ថ្ម​ដើម្បី​គប់​ព្រះ​យេស៊ូ​ប៉ុន្តែ​ព្រះអង្គ​បាន​បំបាំង​កាយ​យាង​ចេញ​ពី​ព្រះ​វិហារ។